بسم الله الرحمن الرحیم

گندم بعد از فشار کشیدنها و آرد شدن و در تنور رفتن و پختن و نان شدن ، تازه قرب پیدا می کند که به معده ی انسان رود و با خون او یکی شود و این اولین قدم اوست تا بقیه ی راه را به همراه انسان سیر کند و برود .

انسان بعد از وارد شدن در شریعت و طریقت و بعد از کلی فشار کشیدنها و تحمل سختی ها ، به اسماء الهی متخلق می شود و تازه قرب پیدا می کند که با امامش معیت پیدا کند و با امامش همراه شود و حرکت کند و تازه این اولین قدم اوست برای بالا رفتن و صعود به عوالم وجود ! 

نان بعد از پخته شدن اگر خورده نشود ؛ کم کم بیات می شود و کپک می زند و هیچ انسانی دوست ندارد ؛ نان کپک زده را بخورد .

انسان بعد از ظهور دادن اسماء الهی اگر خود را صاحب کرامات و خیرات ببیند و به خود مغرور شود و یادش برود که او غنی مطلق است و این فقیر محض ! و خود را غنی ببیند و به مشیّت خدا و  آنچه خدا برای او مقدر کرده راضی نشود و با امامش معیت پیدا نکند ؛ تمام تلاشهایش هباء منثورا می شود و به هدر می رود ؛ هرچند که صاحب کرامات و مستحبات و مستجاب الدعوه و... هم باشد ،

 اما به نان کپک زده ای می ماند که هر چند روی آن را با خامه و ژله و ....  تزئین کنند با خوردن اولین لقمه می توان فهمید چقدر بد بو و متعفن است .